آقای ترامپ که بمثابه سومین رئیس جمهور امریکا، سکاندار طولانی ترین جنگ تاریخ آنکشور گردیده، بخاطر ابراز تفاوت با اسلاف به شکست در افغانستان اعتراف نموده وبا فرستادن بلندترین مقام استخباراتی، جنرالان کتر کشته و آگاهان امور به کشور مامیخواهد این «سکندر زمان» که با فقدان مشکل کشایی همچوارسطو مواجه است به رموز این «شکست» آگاه و به سحر و اعجاز کوه ها این سرزمین وقوف یآبد، تا بخاطر مهار کردن و گویا ختم جنگ تدبیر بیندیشد.

 تجار موفق دنیایی سود و سرمایه که قرعه فال بنامش زده شد و در راس بزرگترین قدرت نظامی جهان باید در دور جدید «بازیهای بزرگ» و با پیچیده ترین بازی استخباراتی در کشورش از موقف یگانه ابر قدرت یکه تاز جهان نزول یافته، باید پیچیده ترین بازیهای استخباراتی را با کثیف ترین وسایل بخاطر حفظ و گسترش منافع جیوپولوتیک امریکا و انحصارات غول پیکر و جهانخوار با رقبای ابر قدرت و رقبای منطقوی، به پیش ببرد.

 آقای ترامپ برای کسب وجاهت داخلی و خارجی میخواهد برخورد متفاوت با اسلاف داشته باشد و سر وصدایی و غوغا پیرامون گویا ستراتیژی راه انداخته و این قلم بر مبنای حب الوطن و مصالح علیای افغانستان به ایجاز در مورد آن عرض میدارد:

 ـــــ تراژیدی خونبار افغانستان معلول و محصول مداخله خارجی است که امریکا از همان بیشتر از چهاد دهه قبل یک رکن آن بوده و در هفده سال حضور نظامی آنکشور، سیاست غیر شفاف، پر ابهام و کجدار و مریز امریکا عامل تداوم آن میباشد، بدینرو چهل وششمین رییس جمهور امریکا باید آگاه باشد که:

  شکست امریکا در افغانستان سیاسی و اخلاقی است و در گام نخست اگر اعتراف بخاطر اصلاح است باید به این سیاست ناکام نقطه پایان گذاشته شود.

 ــــ لشکر کشی امریکا به افغانستان به بهانه نابودی تروریسم انجام یآفته است و اما در تمام این مدت تروریسم از همان مرکز که در سال (۱۹۷۵ م) آغاز یافته، تا کنون با ابعاد گسترده و بمثابه جنگ اعلام نا شده علیه کشور ما دوام دارد. این دیگر مسخره مینماید که امریکا «دوست افغانستان» و پیمان ستراتیژیک دارد و متحد پیمانکار آن پاکستان که نزده ملیارد دالر را نیز بجیب زده است، به نقش خود بمثابه مرکز و حامی شرارت پیشه گان دوام میدهد و هر روز اجیران استخبارات نظامی آنکشور طالب و داعش و ... کربلا و شطیلا در کشور ما برپا میدارند.

 سخن از ستراتیژی جدید معک تجربه است تا امریکا ثابت نماید که با افغانستان است و یا ریشه ترور را در پاکستان آبیاری و شاخ بری را به قیمت کشتار و بربادی مردم ما دوام میدهد.

 ــــ فساد سالاران و دولت فاسد بزرگترین پاشنه آشیل افغانستان میباشد. امریکا، ناتو و جامعه بین المللی باید درک نمایند که در تداوم فساد و مفسدان فی الارض و فقدان حاکمیت قانون و قوای مسلح ملی نیرومند مسلکی، غیر تنظیمی و قومی، صحبت از کمک به صلح و ثبات و بازسازی یک سراب و فریب مکرر خواهد بود. جانب امریکا صحبت از ارقام نجومی کمک به افغانستان و (۷۶) ملیارد دالر به قوای مسلح مینمایند وفکر میکنند که ما کاه میخوریم و نمیدانیم که کلیپتوکراسی تحفه کی است و قوای مسلح با تمام فداکاری های منسوبان دلیر آن که بحساب اردوی متعارف مجهز نگردیده، در عدم حضور نظامی و کمک روزمره امریکا حتی یک ماه هم با تجاوز پاکستان و دسایس ایران تاب آورده نمیتواند.

 بدینرو رییس جمهور امریکا و ناتو باید که در صورت عدم توجه به موارد فوق ستراتیژی و زیاد ساختن عساکر به معنی تداوم تراژیدی خونبار افغانستان میباشد و در غیر آن امریکا که مسولیت اخلاقی آن در قبال کشور ما اظهر من الشمس است باید از موقف کشور اشغالگردوری جسته و به احیای حق حاکمیت ملی افغانستان و حق حیات افغانان و حق گذار کشور ما بشاهراه صلح و بازسازی مساعدت نماید و بخصوص از اعزام مجرمان جنگی و ناقضان خشن حقوق بشر بلک واتری ها، نمک اضافی به زخم خونین مردم به اعزا نشسته ما نباشد.