در این اواخر یا پسین روزها سران پنتاگون با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند، که نیرو های امریکایی سران طالبان و حتا ملأ محمد عمر را درصورتی‌که منافع امریکا را با خطر روبرو نسازند، مورد حمله قرار نخواهند داد.

این سخن و این اعلامیه جدید نیست، کرونولوژی پیاپی تاختن‌ها و تازش های امریکایی‌ها و ناتو طی مدت سیزده سال در افغانستان بیانگر آنست، که هیچگاهی امریکایی‌هآنخواسته‌اند، تا طالبان افغانستان رآنابود سازند. کور هم می‌داند، که دلده شور است. طی مدت سیزده سال امریکا صدها حمله به‌منظور نابودی طالبان پاکستانی در پاکستان انجام داد، که در فرایند آن بزرگترین فرماندهان طالبان پاکستانی چون حکیم الله محسود و عمر فاروق مشهور به استاد عمر و دیگران رآنابود کرد، مگر یک بار هم عملیات هوایی با طیاره‌های بی‌سرنشین بالای شورای کویته، که طالبان افغان در آنجا جابجا هستند و اظهر من الشمس است، انجام نداده است، اسناد روشن نشان می‌دهد، که تا ایدون هیچ رهبر طالبان افغان مورد حمله یا تازش پهپاد ها یا طیاره‌های بی‌سرنشین امریکا قرار نگرفته است، طالبان افغان که در جریان جنگ‌های داخلی در افغانستان گرفتار گردیدند، نیز دوباره با عزت و احترام رها شده‌اند، حتا تروریستانی که منافع امریکا را مستقیم مورد حمله قرارداده بودند، از زندان گوانتاناما دوباره آزاد و به جایگاه تروریستی‌شان در کویته پاکستان پیوسته‌اند.

ایالات‌متحده امریکا پس از رویداد ۱۱سپتامبر ۲۰۰۱ ترسایی به‌منظور نابودی القاعده و طالبان وجهت ایجاد تآمین امنیت با برخی از کشور های همسوی جهانی به افغانستان لشکر کشید و تازید، در این تازش که گامهای نخست آن به نفع مردم افغانستان و در ضدیت با طالبان برداشته شد، مگر بسیار به‌زودی این گامها از رفتار بازماند و بجای طالبان افغانستان، شبکه‌های تروریستی ضد دولت پاکستان را مورد تازش و حملات قرارداد.

حملات پهپاد های امریکایی به خاک پاکستان از سال ۲۰۰۴ترسایی آغاز یافت.

به گونه‌ای نمونه از ماه اکست سال ۲۰۰۸تا دسمبر ۲۰۱۴ نزدیک ۲۰۰۰ طالب پاکستانی از اثر تازش های پهپاد امریکایی در پاکستان کشته شده‌اند.

به گزارش رسانه‌های پاکستانی

در یک حملات هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی در نومبر سال ۲۰۱۱به مناطق قبایلی در شمال غرب پاکستان ۱۶ نفر کشته شدند.

به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ایرنا، در حمله هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی در بخش «درگامندی» در نزدیکی روستای «غلام خان» از مناطق قبیله‌ای «وزیرستان شمالی» در شمال غرب پاکستان و در نزدیکی مرز افغانستان صورت گرفت. شش شبه‌نظامی مربوط به گروه طالبان پنجابی کشته شدند.

طیاره‌های بدون سرنشین امریکایی به بخش «داندا درپاخیل» از توابع شهر «میرانشا» مرکز ولایت وزیرستان شمالی پاکستان حمله کردند که در نتیجه آن ۱۰ نفر کشته شدند.

ساکنان بخش های مختلف منطقه وزیرستان شمالی در تماس با خبرنگاران گفتند که طیاره‌های بدون سرنشین امریکایی چهار حمله در این منطقه انجام داده‌اند و بیشتر کشته شدگان وابسته به گروه‌های شبه‌نظامی طالبان پاکستانی بودند.

مقام های محلی در مناطق قبایلی شمال غربی پاکستان گفتند که در یک حمله هواپیمای بدون سرنشین امریکایی، چندین شورشی کشته شدند. در این حمله یک ساختمان مورد استفاده شورشیان هدف قرار گرفت.

این حمله که روز دو شنبه (۲ اسد ۱۳۹۱ خورشیدی) صورت گرفت، یک ساختمان مورد استفاده شورشیان را در منطقه شوال وزیرستان شمالی در نزدیکی مرز افغانستان هدف قرارداد.

یک مقام امنیتی به فرانس پرس گفته است که هواپیمای بدون سرنشین امریکایی شش راکت را بر ساختمان مورد استفاده شورشیان پرتاب کرد. شمار تلفات این حمله به۱۰ کشته رسیده و دو تن دیگر زخمی گردیده‌اند.

 حملات روز جمعه تاریخ نهم ماه جنوری سال جاری ۲۰۱۵ ترسایی که در حقیقت تا نگارش این جستار آخرین تازش پهپاد های امریکایی در پاکستان خواهد بود، در حالی انجام شد، که امریکا تمام عملیات های نظامی خود را در افغانستان متوقف ساخته است، مگر به‌منظور نابودی طالبان مخالف دولت پاکستان تازش های نظامی با هواپیما های بی‌سرنشین انجام داده می‌شود،

  سایت خبری "اس کی " پاکستان نیز اعلام کرد که هواپیمای بدون سر نشین دو موشک به منطقه "داتا خیل ذات تانجی" پرتاب کرده است که منجر به کشته شدن 4 تروریست طالبان و از جمله "عمر فاروق" معروف به "استاد عمر" یکی از رهبران طالبان پاکستانی نیز شده است.

 مگر همین نیرو های ناتو و امریکا طی مدت سیزده سال جنگ بجای طالبان به جان مردم افغانستان افتاده‌اند و بدون موجب بی‌گناهان ملکی را هنگام مراسم خاکسپاری و عروسی و تجمعات دینی مردم مورد تازش قراردادند و هزارها انسان بی‌گناه را به شهادت رسانیده‌اند. طبق مطالعه پروفیسور مارک هرولد که در روزنامه گاردین به نشر رسیده است، در جریان عملیات نظامی امریکایی‌ها و ناتو در افغانستان که بالای مناطق ملکی از ۲۰۰۱تا سال ۲۰۰۹ انجام شده است، نزدیک به ۱۲۶۵۰ نفر ملکی و غیرنظامی به شهادت رسیده‌اند.

به گزارش روزنامه بلد چاپ هامبورگ، طی 13 سال اشغال افغانستان توسط نیروهای ناتو، آلمانی‌ها بخشی از حملات هوایی پهپادهای آمریکایی را در افغانستان سازماندهی نموده‌اند. روزنامه آلمانی بیلد با انتشار خبری در این مورد نوشت طی این مدت ارتش و سازمان اطلاعات آلمان زمینه‌سازی انجام این عملیات را بدوش داشت.

بر این اساس آلمان‌ها بیش از آنچه که تصور می‌شد در اجرای طرح «کشتار هدفمند» سازمان جاسوسی آمریکا که به‌منظور هدف قرار دادن شبه‌نظامیان و سران آنها در مناطق صعب‌العبور و خطرناک افغانستان به اجرا گذاشته شد، نقش‌آفرینی کرده‌اند.

بیلد با استناد به شواهدی محرمانه که از منابع نظامی و اطلاعاتی به‌دست آورده است می‌افزاید ژنرال «مارکوس کنایپ» فرمانده نیروهای آلمانی مستقر در افغانستان تا سال ۲۰۱۱ که اکنون در وزارت دفاع این کشور سمتی عالیرتبه دارد، خودش اهداف مورد حمله در این عملیات را مشخص می کرده است. حملات هواپیماهای ناتو در کندز که در سپتمبر سال ۲۰۰۹ انجام شد و موجب کشته شدن ۹۱ نفر گردید و از آن میان ۸۳ نفر انسان بی‌گناه ملکی به شمول ۲۲ کودک می‌شد، نیز از جانب همین جنرال سازماندهی گردیده بود،

حملات هوایی ارتش آمریکا به مواضع طالبان که در بیشتر موارد با تلفات غیرنظامی همراه بود از جمله انتقاد برانگیزترین اقدامات ناتو در افغانستان به شمار می رود. 

 به گزارش های که از سوی بخش پژوهشی کنگره امریکا بر ملأ شده است، مصارف جنگی امریکا طی سیزده سال پس از یازدهم سپتمبر به ۱،۶ بیلیون دالر بوده است، این مبلغ که اغلب به‌منظور مبارزه با نیروهای بنیادگرای طالبان و القاعده به مصرف رسیده است، به این امیدواری هزینه شده بود، که گلیم سیاه بنیادگرایی را از افغانستان وجهان بر چینند.

مگر کرونولوژی جنگ با القاعده و طالبان نشان می‌دهد، که در همان نخستین روزهای تازش و حملات امریکا بالای طالبان افغانستان و نیرو های القاعده، نه به خاطر نابودی و قلع‌وقمع طالبان و القاعده بلکه به خاطر فریب جهانیان و اذهان امریکایی‌ها به خاطر راز های نهفته یا محرمی‌بوده که می‌توان آنها را چنین بر شمرد:

به گزارش روزنامه‌های امریکایی و اسناد نهفته یا محرم، در همان روزهای نخست رهبران طالبان افغان از استان‌های شمال کشور، چون: تخار، بلخ، کندز، فاریاب، جوزجان و سمنگان با چرخبال های امریکایی و انگلیسی فرار داده‌شده و به پاکستان در شهر کویته با امنیت و آرامش جابجا گردیدند.

امریکا و ناتو بجای اینکه طالبان را نابود سازند، آنها را غیرمستقیم تقویه و رشد داده‌اند.

اهداف امریکا در عملیات به‌اصطلاح افغانستان چی بود؟

حقایق و راز های نهفته بیانگر آنست، که هدف امریکا و ناتو در افغانستان به هیچروی نابودی طالبان و پایان دادن به یک جنگ های فرسایشی علیه نیروهای واپسگرای طالبان، القاعده، حزب اسلامی، باند مولوی حقانی و دیگر سازمان‌های تروریستی داخل خاک این کشور نبوده و نیست.

آنچه که از فحوای این تازش ها و این عملیات های ناکام و سرافگنده تاریخی پدیدار است اینست که امریکا و ناتو در افغانستان به دنبال مطالب آتی بوده‌اند؟

فریب جهان زیر نام طالبان و القاعده و ایجاد پایگاه‌ها و جایگاه‌های جدید داغ سیاسی، جهت تهدید جهان.

فروش اسلحه و افزار های جنگی بالای کشور های نزدیک به افغانستان مانند، هندوستان، پاکستان، عربستان، کویت، قطر، دوبی و دیگر کشور های خلیج و حتا مالیزیا، اندونیزیا و دیگر کشور های جهان از عواملی اند، که در نهاد این تازش‌ها نهفته بوده‌اند.

ایجاد تنفر نسبت به اسلام و مسلمانان در جهان و ایجاد سازمان‌های ضد اسلامی در کشور های امریکا و اروپا، مانند ایجاد سازمان ضد مسلمانان و شریعیت در المان زیر نام لابی‌ها و یپدیگا و در فرانسه، هالند، ایتالیا و دیگر کشور های جهان.

بر هم زدن نظم و امنیت جهانی و استفاده از افزار و اسلحه های غیر ممنوع علیه مردم افغانستان.

با وجود هزینه نزدیک به ۷،۶ ملیارد دلار به‌منظور مبارزه با کشت خشخاش، تولید این ماده بیشتر از گذشته شده است، چنان پنداشته می‌شود، که ایالات‌متحده امریکا نه به‌منظور نابودی خشخاش و تریاک بلکه به‌منظور افزایش آن سرمایه‌گذاری نموده است، اگر چنین نیست، چرا در تولید آن کاهش نی، بلکه افزایش به میان آمده است؟

این بود آنچه که در نهاد این تازش زیر نام عملیات جنگی در افغانستان طی سیزده سال به پیش برده شد.

از آغاز جنوری سال ۲۰۱۵ به گونه‌ای رسمی این عملیات پایان پذیرفت و امریکا به اهداف سیاسی، اقتصادی و استعماری خود رسید و افغانستان را بدون اینکه ارتش آن را با افزار های جنگی مدرن هوایی و زمینی مجهز بسازد، تنها می‌گذارد و از این کشور خارج می‌شود و افزار های جنگی مدرن خود را به خاطر اینکه بدست طالبان و بنیادگرایان نیفتد، بالای کشور های همسایه افغانستان بجز ایران به فروش می‌رساند.

 اگر هدف امریکا نابودی طالبان می‌بود و ایجاد یک کشور مرفه اقتصادی، می‌توانست مانند المان و اروپا این کشور را نیز در مسیر رشد اقتصادیش سوق و سو دهد و پس از آنکه یک کشور پیشرفته می‌شد، مانند، ده‌ها کشور دیگر جهان که ارتش امریکا در آنها جابجا اند مانند: آلمان، جاپان، عربستان سعودی، کویت و دیگران تا بهبود امنیت و ایستاده شدن کشور به پاهای اقتصادی خود در افغانستان باقی می‌ماند و پس از آنکه دموکراسی، آزادی و حقوق بشر به رشد کافی خود می‌رسید، به‌تدریج از این کشور بیرون می‌شد.

به گفتاورد رسانه‌های جهانی امریکا اروپا را و به‌ویژه المان را با کمک ۱۰۳ ملیارد دالر طی ده سال بازسازی کرد، کی پس از ده سال آلمان در ردیف کشور های پیشرفته جهان قرار گرفت. مگر نتوانست افغانستان را با هزینه ۱۰۴ ملیارد دالر، از جایش که در ردیف آخرین کشور فلاکت‌زده جهان است تکان بدهد.

ترس آن وجود دارد، که ارتش افغانستان نتواند تا برابر طالبان و نیرو های مسلح مخالف دولت مقاومت نماید، و طالبان نه تنها قدرت سیاسی را در افغانستان دوباره بدست خواهند آورد، بلکه امنیت و نظم جهانی و منطقه را نیز برهم خواهند زد.آنگاه امریکا و ناتو به کدام جرأت دوباره در این کشور لشکرکشی خواهند نمود؟

در پایان به این فرایند می‌رسیم، که امریکا و ناتو و در یک کلام کشور های پیشرفته کاپیتالیستی جهان به و هیچروی نمی‌خواهند، تا کشور های واپس نگهداشته جهان را در شهراه پیشرفت و تکامل برسانند، حمله در افغانستان یک بازی سیاسی بود، که این بازی و فریب ایدون به پایان رسید و بدبختی مردم افغانستان یکبار دیگر آغاز خواهد شد.

مردم های کشور های جهان سوم و از آن میان افغانستان نباید، بالای کشور های کاپیتالیستی و جهانخوار حساب کنند.

پایان جنگ در افغانستان و رشد این کشور تنها توسط مردم این کشور امکان‌پذیر است و بس.

طالبان و تمام نیرو های جنگ‌افزار که به دستور اجانب خارجی وطن و کشورشان را برباد می‌کنند، باید بدانند و بیندیشند، که ادامه جنگ، ترور و ویرانی کشور به نفع هیچ سازمان سیاسی نیست، مبارزه سیاسی از طریق مبارزات مسالمت آمیز و ایجاد احزاب سیاسی یگانه راه نجات کشور خواهد بود. تا دیر نشده بیایید، تا از تازش های ددمنشانه و کشتار مردم بی‌گناه وسربازان وطن و ویرانی کشور جلوگیری کنیم و آب در آسیاب دشمنان کشور نریزم. بیایید به مثابه یک انسان و یک افغان به آینده کشور و فرزندان آن بیندیشیم و کشور عزیز خود را باهم آباد بسازیم. با درود