لویه‌جرگه مشورتی آقای اشرف غنی که به تاریخ 8 اسد آغاز یافت به پایان رسید. در این جرگه آرزوهای که داشت به دست آورد یعنی تصویب رهایی 400 تن زندانی طالبان که مرتکب جنایت‌های بزرگی شده‌اند، صورت گرفت. از آنجایی که معلوم است جرگه‌ها یک نوع سنت باقیمانده تاریخی نسل‌های گذاشته است به دوره‌های باستان تعلق می‌کارد. چون در ان زمان قوانین دمکراتیک و مدنی مطابق شرایط موجود در جهان وجود نه داشت و هر کشور بنا به عرف و سنت قومی و دینی مردم معضله‌های بزرگ و حیاتی که به سرنوشت محل، قریه، شهر و نهایتاً در جغرافیای یک کشور مهم بود، دورهم جمع می‌شدند تصمیمی اتخاذ می‌کردند. همین قوانین و سنتهاهی عرفی بود که رشد وتکامل کرد وبه شکل نظامهای جدید جمهوری، پارلمانی وفیدرالی و غیره شکل گرفت که نظامهای مترقی ودموکراتیک را بنیاد نهاده اند. ارکانهای قضایه، اجراییه، مقننه وشورای های شهری وایالتی جای انرا گرفته است. افغانستان نیز که پیروی قانون بشر وجهان وعضوی سازمان ملل متحد است نیز میتوانست به عوض لویه‌جرگه ارکانها ی سه گانه دولت جمهوری اسلامی افغانستان را به شمول کابینه واعضای شوراهای ولایتی، شهری ولسوالیها زیر نام جرگه، کنگره وکنفراس ملی دعوت وبرپا میکرد که مقامش بالاتر ازلویه‌جرگه مشورتی از لحاظ کمیت واشتراک افراد باصلاحیت وباتحصیل کرده می بود.

 برپایی لویه‌جرگه نمایشی یا مشورتی بادرنظرداشت فیصله وتوافق دوحه میان ایالات متحده امریکا وگروه طالبان به خاطر رهایی 400 زندانی باقیمانده گروه طالبان فیصله شده بود، صورت گرفت تا از جانبت دولت افغانستان ازاد شوند، مهر تایید «لویه‌جرگه مشورتی صلح» شد. قطعنامه ازادی این گروه از زندان در روز یکشنبه 19 اسد خورشید مطابق 9 اگست 2020 که روز اخیر اجلاس بود تصویب شد.

  طوریکه از طریق رسانه های تبلیغاتی رد وتایید این فیصله ازجانب مردم ونخبه گان سیاسی و فرهنگی وحقوقی انعکاس یافت، گفته میشد که لویه‌جرگه صلاحیت رهایی افراد مجرم تبهکار وتروریست، دزدو دغل را نداشت، وخلاف قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان وحقوق بشر میباشد. اکثرن اظهار میداشتند که بهتر می بود که دولت افغانستان برای رهایی این زندانیان به پارلمان مراجعه میکرد تا درزمینه ان قانون ومقرره یی را وضع می‌کردند که تا محدودهای را درجهت روند صلح وگذراز جنگ به مصالحه ازبین می برد وراهی قانوی را باز میکرد. همچنان در این روند باید خانواده ها واشخاص که در طول دودهه جنک درافغانستان قربانی داده اند وپایی این زندانیان دران دخیل است رضایت شانرا جلب وچالشهای قانونی را از سر راهی ان روند بر میداشتند.

 طوریکه عد یی از قربانیان نبرد باطالبان در روزنامه 8 صبح چنین گفته اند: «صدای مان درجرگه صلح شنیده نشد». برعلاوه عده زیادی از نظامیان ارتش که طی سالهای پسین درنبردبا طالبان قربانی واسیب دیده اند واعضای بدن خودرازدست داده اند. ازاین نشست لویه‌جرگه عدم رضایت خودرا ابراز داشته اند.

 چنانچه صدای عده ازاشتراک کننده گان جلسه مشروتی از جمله بانو بلقیس روشن عضو پارلمان افغانستان که درهنگام سخنرانی اشرف غنی به پاخاست وشعاری را با خود حمل میکرد که درآن نوشته شده بود «باج دهی به طالبان وحشی، خیانت ملی است.»

  اژانس خبری افغان به نقل از «اعضای اجماع زنان جوان افغانستان» نوشته اند: «اعضای مذاکره کننده حکومت نمی توانند از حقوق ارزشهای ودست اوردهای زنان درمیز مذاکره با گروه طالبان دفاع نمایید زیرا ترکیب این هیئات نا عادلانه بوده وزنان جوان دران حضور ندارند. زنان در تصمیمی گیری های کلان سیاسی نقش ندارند ودرمسئله رهایی زندانیان گروه طالبان حکومت به نظریه های زنان افغانستان که قربانی اصلی جنگ هستند، هیچ گونه توجه نه کرده است».

 این جرگه به هدایت امریکا به خاطر تحقق اهداف انتخاباتی از جانب ترامپ برای پیروزی درانتخابات ریاست جمهوری امریکا بود تا دستاورد های خودرا برای کسب رای ازمردم به نمایش بگذارد.

 چنانکه، روزنامه نیویورک تایمز نوشته است: «بسیاری از شرکت‌کنندگان در «لویه‌جرگه» می‌گویند که «به نظر می‌رسد که حکومت افغانستان پیشاپیش تسلیم فشار آمریکا برای آزادی زندان باقی‌مانده شده است. جرگه، فقط برای مشورت بود و قدرت اجرایی ندارد؛ تشکیل آن شگرد آقای غنی بود برای تقسیم مسئولیت سیاسی.»

 به این روقربانیهای مردم افغانستان به طاق نسیان قرار گرفت برای سروری وپیروزی آقای ترامپ!

 بهتر می بود که هزینه مالی برپایی این نشت برای بهبود وضع فقرا وگرسنگان مردم افغانستان که نود فیصد زیر خط فقر قراردارند به مصرف میرسید. رستمی