بیگمان دوران کنونی کشور گره‌گاه تاریخ طوفانی افغانستان است. وطنی که تنش شرحه شرحه و زخمی است، در تیغستان که عنان جامعه روی کف دست سیاه‌ترین نیروی افراطی نیابتی و عقبگرای تاریخ در کسوت طالبان گره خورده است. انگار که گروگان گیران جامعه بر فراز خاکستر خشم و غضب بالای یک سرزمین فرمان می رانند و در تحت سایه نظام قرون وسطایی با پروژکتورهای ضد نور گوشه گوشه‌ای افغانستان این بلاد خون، فقر، بیچارگی و تهیدستی را آماج قرار می‌دهند، چه رسا است نواهای همبستگی و آزادی‌خواهانه که سخنگوی درد بینوایان شده و برای رهایی جامعه آهنگ انسجام، اتحاد و همبستگی را به سرایش کشیده و در اوج ناامیدی دریچهٔ امید را گشایش می‌بخشد.

 برآیند ایتلاف نیروهای ملی-دموکرات که به همین تازگی و به همت رزمندگان صدیق وطن و با ترکیب احزاب و سازمان‌های اجتماع وحدت خواهان، حزب آبادی افغانستان، حزب افغانستان واحد، حزب متعهد فکری افغانستان، کمیته فعالین ح د خ ا و نهضت دادخواهانه افغانستان پا بر عرصه وجود گذاشت، روشن‌ترین پاسخ به ندای تاریخ و آمیزه‌ای است از هم اندیشی، آینده نگری، رسالت پذیری که با راهیافت ارزش‌های پایه‌ای موج میهن‌پرستانه را برانگیخت، به نبسته‌ای تاریخی را که میان نیروهای ترقی‌خواه کشور دیواره‌های عنکبوتی را افزار نموده بود درهم شکست و بستر همیاری را در امر مبارزه مشترک برای نجات جامعه و کشور پدید آورد.

 ظفرمندی این حرکت نشان داد که نیات صادقانه و دلسوزانه میهنی چگونه بر ناهنجاری‌های سیاسی و فضای انقطاب غلبه نموده و جاده پیروزی را برای یک امر سترگ هموار می‌سازد جاده‌یی که دیروز در برخی احزاب در کنترل معامله گران تاریخ قرار داشت و با ریموت کنترل پرده نشینان بی‌آزرم اداره می‌شد و نقش بازدارنده را در پروسه اتحاد و همبستگی نیروها ایفا می‌نمود.

 غیرمنصفانه است تا در امر پیروزی این کارزار از نقش رؤسای گرامی جریانات، سازمان‌ها و احزاب شرکت کننده در ایتلاف، چون سید عسکر نجم، داکتر حبیب منگل، پروانه روشنگر، سلیم پیگیر، عبدالواحد فیضی، ظهور الله ظهوری، همه همباوران و همرزمان گرامی به‌ویژه عبدالله سپنتگر و سید اکرام پیگیر یاددهانی ویژه صورت نگیرد.

 پتانسیل این برآمد در برابر امواج غول‌آسای زمان و انباری از مشکلات میهنی هرچند نهایت بسنده و ایدئال نیست اما سرآغاز یک راه جدید است که با همسفری با کاروان‌های دیگر می‌تواند به سرمنزل مقصود برسد.

 باور کامل دارم که در اتمسفر جدید سیاسی ازین ساقه نهال مردمی جوانه خواهد زد و موقعیت نیروهای دادخواه افغانستان را در قبال رخدادهای سیاسی آینده مشخص خواهد ساخت.

 این رخداد می‌تواند تحرکات و پویایی جدیدی را در راستای شکل گیری نهضت دادخواه در گسترهٔ عظیمی از حوزه سیاسی افغانستان به وجود آورده و آدرس معین را برای انسجام نیروهای ملی-دموکرات پدید آورد. ایتلاف در مراحل آغازین یک سفر تاریخی قرار دارد با پیوستن سایر سازمان‌های همسو، افراد و شخصیت‌های مستقل ملی درین گذرگاه می‌توان ایجاد یک جنبش پرخروش را از آن انتظار داشت.

 کلید نجات افغانستان در دست نیروهای ترقی‌خواه و میهن‌دوست، کلیه وطنپرستان افغانستان و لشکر عظیمی از نیروی سوم جامعه قرار دارد که راز پیروزی آن روی همبستگی ملی و اتحاد سیاسی نیروهای ملی، دموکراتیک، دادخواه و ترقی‌خواه جامعه نهفته است.

 در شرایطی که جامعه افغانستان میان دو خط درشت سیاه و سفید مرز بندی گردیده است، ظرفیت‌ها و پتانسیل بزرگ سیاسی به‌مثابه تکیه گاه بزرگ برای نهضت دموکراتیک افغانستان وجود دارد که در حوزه انسجام و بسیج مردمی می‌توان آن را به نیروی بزرگ و سرنوشت ساز در آورد.

 ایتلاف با تنظیم راهکارهای بنیادین و با دریافت اینکه چه موضوعی به جنبش جرقه خواهد زد، می‌تواند این گذرگاه پرپیچ را گشایش بخشد.

 ما، تا حال فرصت‌های تاریخی را در راستای احیا، انسجام و همبستگی نیروهای ترقی‌خواه از دست داده‌ایم، دیگر نباید عقربه زمان به گذشته برگردد. افکار بکر و نوین را با رویکردهای ایثارگرانه مبتنی بر نیاز تاریخ باید تولید کرد و آن را به‌مثابه نسخه‌یی راهگشا در قالب نوین ریختاند.

 خود شیدایی، گذشته گرایی، شیوه‌های تک خواهانه، ما را اسیر گردبادهای تاریخ خواهد کرد. خوبست شکستگی‌ها را مورد بازنگری تاریخی قرار داده و از درس‌های تلخ آن برای ساختمان بنای جدید که با رنگ همبستگی آذین می‌یابد استفاده نماییم؛

 به‌پیش به‌سوی اتحاد و همبستگی همه نیروهای ملی، دموکرات، دادخواه و ترقی خواه افغانستان

 با احترام

 عارف عرفان

 لندن، اپریل ۲۰۲۲