«من هیچ گناهی را بزرگ‌تر ازین نمی‌شناسم که بی‌گناهان را بنام خدا زیر فشار قرار دهند ...اخلاق واقعی در دنبال کردن راه دیگران نیست بلکه درین است که راه حقیقی و درست را برای خویش پیدا کنیم» مهاتما گاندی

 هندوستان کشور پهناوریست در جنوب آسیا به‌مثابه قدیم‌ترین مدنیت در جهان که گفته میشود قدامت تاریخی انسان درین سرزمین به ۴۰۰ هزار سال می‌رسد. این کشور متمدن با افغانستان در حوزه‌ی جغرافیای مشترک با وجوهات نژادی، کلتوری‌ و فرهنگی مشابه میباشد.

 هردو کشور دوست و همسایه گاهی مورد هجوم سلطه جویان همدیگر و زمانی مورد تجاوز قدرت‌های استعماری و دشمنان مشترک قرار گرفته که از جمله ناسور ترین زخم‌های زهر آلود استعماری و ادامه‌ی جنگ‌های نیابتی پاکستان کم و بیش بر هردو کشور سایه می‌افگند.

 به گواهی تاریخ احمد شاه ابدالی از سال ۱۷۴۷ به بعد هفده بار حملات را به هند آغاز کرد که منجر به تضعیف شدن نیم قاره گردید. بفرموده ی مورخ مشهور کشور میر غلام محمد غبار این جنگها سنگ مقاوت وموانع هندی ها را از سر راه استعمار پس کرده و راه تجاوز انگریزی را بخاک هند به بهانه ی حفاظت از کمپانی انگلیسی که قبلاً در هند جابجا بود باز نمود که تا اوایل ۱۸۰۰ هند در اشغال انگریز در آمد. این نتنها هند بود که اشغال گردید، بلکه نیم قرن پس از آن در اثر بی اتفاقی اولاده ی تیمور شاه بیش از پانزده منطقه، ولایات وقلعه های جنگی افغانستان را از ۱۸۱۲ تا ۱۸۷۲ در شرق وجوب کشور ما را تصرف نموده وبسر زمین هند مستعمره ملحق ساختند و

 آخرین دسیسه ی شوم آنها خط استعماری دیورند بود که در زمان عبدالرحمن جابر بر مردم افغانستان تحمیل گردید وتا بحال چون اژده هایی در کمین کشور ما موجود است. همزمان به آن در کشور پهناورهند جنبش های آزادی خواهی ومبارزات آزادیبخش ملی بر ضد استعمار گران انگریزی آغاز گردید ه بود ودر سال ۱۸۸۴ گروهای آزادی خواه واحزاب سیاسی جنبش بزرگ ملی را تشکیل دادند تا استقلال کشور را بدست آورند که در اثر آن دولت انگلیس در سال ۱۹۱۵ مجبور به واگذاری اداره بعضی اموربه هندی ها گردید؛ اما مردم آزادی خواه هند تحت رهبری حزب کانگرس وزعامت مهاتما گاندی مبارزات آزادی خواهی را تشدید بخشیدند واستعمار پیر در استانه ی شکست شرایط بین المللی در سالهای ۱۹۴۱ و ۴۳ آبستن یک نو زاد نا میمون استعماری بود که با ایجاد اختلافات میان سران گروهای آزادی خواه ورهبران احزاب استقلال طلب هندی ومسلمانها جانب محمد علی جناح را گرفته تا از آن بروز مبادای خود استفاده نمایند واما در راستای مبارزات آزادی خواهانه جنبش آزادی خواهی برهبری مهاتما گاندی فقید به پیروزی رسید که بتاسی از آن در ماه اگست سال ۱۹۴۷ آخرین سرباز انگلیس خاک هند را ترک نمود. پس از آن استعمار گران انگریزی با طرح شوم استراتیژی نیو کلونیالیزم شیوه استعماری وحکمرانی خود را تغیر شکل داده استقلال کشور واحد و تاریخی هند را به سه کشور یعنی هند، سری، وپاکستان قسمت کردند که طرف مخالفت نکوهش وانزجار شدید مهاتما گاندی قرار گرفته وآنرا محکوم نمود.

 جان مطلب اینست که انگلیسها از همان دوران حکومت ننگین استعماری در خاک هندوستان از خیزشها وجنبشهای آزادی خواهانه مردم تحت رهبری مهاتما گاندی نهرو وخان عبدالغفار خان زعیم بزرگ پشتونستان وبلوچستان وتحرکات منطقوی نگرانی داشتند. این بار بنا بر پالیسی ظالمانه ی خود نقشه ی سیاسی استعماری جدید را مبنی بر تشکیل کشور نامنهاد پاکستان آنهم در خاکهای افغانستان وهند این میراث شوم انگریزی را روی اهداف خاص وحشتناک قرون متمرکز ساختند که وجود نا میمون آن در منطقه حضور ننگین مستقیم وغیر مستقیم استعمار پیر را ذیلاً بتصویر میکشد.

 اول: طرح تشکیل کشوری بنام پاکستان این فرزند نا میمون استعمارپیر بشکل یک مستطیل از شمالشرق تا شمالغرب هند به‌مثابه سد بزرگ برای جلوگیری از نفوذ اتحاد شوروی سابق و تحرک جنبشهای آزادی خواهی در منطقه وداشتن زمینه های نفوذی در شرق آسیا در نظرگرفته شده بود.

 دوم: بمنظور جلوگیری از اتحاد و تفاهم احتمالی مردمان پشتون وبلوچ هردو سوی خط نامیمون دیورند در یک کشور واحد یعنی مانع شدن از استقلال پشتونها وبلوچهای آنسوی سرحد ویا تعین سرنوشت مشترک شان با افغانستان مدنظرایشان بود.

 سوم: زیر فشار نگهداشتن دایمی هند توسط تند روان اسلامی در سرحدات، بالخاصه کشمیر و جلوگیری از رشد و تحکیم روابط هند با آسیای میانه وروسیه.

 چهارم: تولید تروریزم وپرورش فنده منتالیزم ونیروهای تند رومذهبی عربی وعجمی درخاک پاکستان برای نا آرامی وشعله ور نگهداشتن جنگ در منطقه وپیشبردن جنگهای نیابتی استعماری نو و کهنه توسط مزدوران اجیر شده و پروش یافته در خاک پاکستان برای زمینه سازی اهداف جیو استراتیژی در منطقه.

 بنا بر آن انگلیسها روی هدف چهار گانه با ساز وبرگ نیو استعماری در ایجاد کشوری بنام پاکستان ونظامهای وابسته وگوش بفرمان وتحت الحمایه درد سری به کشور های منطقه میباشد که دوام نا آرامیها در هند ودرگیری و ادامه‌ی جنگهای نیابتی درافغانستان وتجاوزات مسلحانه تروریزم بین الماللی از خاک پاکستان میراث شوم استعمار پیر انگریزی را بتصویر میکشد.

 اخیرا با ترفند تازه ی به عنوان صلح با رهایی بلا قید وشرط هزاران جنگجو ی داخلی و تروریستان پاکستانی این قاتلان مردم افغانستان از جنایات تازه ی دولت پاکستان پرده بر میدارد اما بفرموده ی بزرگان بار کج بمنزل نخواهد رسید وروزی می‌رسد که رژیم خونتای پاکستان در برابر داد گاه وقضاوت جامعه ی جهانی پاسخگو باشد.

 در حالیکه یکبار دیگر استقلال هند را مبارک باد گفته دوستی همه جانبه ومتقابل هردو کشور هند وافغانستان وهمکاری های بیغرضانه وثمر بخش وصلح خواهانه ی کشور هند بزرگ را در عرصه های اقتصادی سیاسی فرهنگی بند وانهار وکشاورزی وکمکهای بشر دوستانه صحی که قابل ستایش وقدر دانی میباشد همیشه خواهانم.

 بیقین کامل که هند وافغانستان هردو کشور صلح‌دوست جهان در یک خط صلح در مبارزه برضد جنگ وخونریزی ودفاع از منافع خلقهای هردو کشور ومنطقه قرارداشته ومردمان ما دست دوستی همدیگر را بگرمی میفشارند. زنده باد صلح ودوستی ملتها.